Hər kimin təqvası çox olarsa insanlara daha çox xeyiri dəyər. Ona görə də ALLAH bu insanları əziz tutar. Xeyir mənbəyi təqvadır. Ona görə də hər kimin xeyir işləri çox olarsa deməli təqvası çoxdur. Əzizimiz Peyğəmbərə (s) sual verirlər ki, ALLAH yanında ən üstün insanlar kimlərdirlər? Həzrət (s) buyurur: “O kəsdir ki, başqalarına nisbətdə ALLAHdan daha çox qorxar”.
Molla Möhsün Feyz Kaşani ALLAH qorxusu ilə bağlı buyurur: “Aləmlərin ALLAHından qorxmaq o mənada deyildir ki, insan Zulcəlalda qorxsun. ALLAHın qorxusu yoxdur ki, bütün varlığı rəhmət, kərəm və səxavətdir. İlahi qorxu dedikdə qorxu ona görədir ki, birdən insan ALLAHdan uzaqlaşa bilər. Necə ki, İlahi övliyalar qorxurdular ki, məbada ALLAHdan uzaqlaşarıq”.
Sultanabadi deyir ki, övliyalar üçün İlahi əzab – aləmlərin Pərvərdigarından uzaq olmaqdır. Çünki cəhənnəmə düşmək – məhz ALLAHdan uzaq olmaqdır.
“Kumeyl” duasında da oxuyuruq ki, buyurulur: “Qorxum ondandır ki, mən Səndən uzaq olaram. Mən Səndən uzaq olmağı nə edimmi? Tutaq ki, əzabına səbir etdim, ancaq Səndən ayrılığa necə səbir edim?”. Əzabı ALLAHdan uzaq olmaqda görür.
Həzrət Peyğəmbər (s) davamında buyurur: “Ən üstün insanlar o kəslərdir ki, təqva əməllərinə daha sadiqdirlər. Yəni, onların bütün əməl və rəftarları təqva əsasındadır”.
Ayətullah Qazi buyurur: “Molla Həmədani bizə bəyan edərək buyurardı: “O kəslərin ki, malı çoxdur – özlərini dünyaya vəqf ediblər. Ancaq möminlər zirəkdirlər, dünyanı özlərinə vəqf edirlər”.
Ona görə də o kəslər ki, çoxlu mal toplamaq ardınca olarlar, özlərini dünyaya satıblar. Dünyanın nökəri olublar. Davamlı olaraq hərislik edərlər, tamahkarlıq edib, daha çox şey istəyərlər. Lakin ölüm gəlib çatan kimi görərlər ki, artıq gecdir və iş-işdən keçmişdir.
Ancaq əksinə, möminlər zahid olduqları üçün dünyadan lazımlı qədər bəhrənə bilirlər. Dünyadan o qədər bəhrələnər ki, axirəti üçün azuqə toplaya bilsin, ibadət edə bilsin. Ona görə də o kəslərin ki, təqvası vardır, dünya xeyiri də onlar üçün çox olar.
Bir nəfər Peyğəmbərə (s) deyir ki, mən ən yaxşı insan olmaq istəyirəm. Həzrət (s) buyurur: “O zaman ki, təqvada inkişaf edərsən, artıq dünyanı istəməzsən. Ona görə də dünyanı istəmədiyinə görə insanlara faydan başqalarından daha çox olar. Sən də insanlar üçün faydalı ol. Məgər demirsən ki, ən yaxşı insan olmaq istəyirsən. Ona görə də gərək faydan çox olsun. Təvqa əhlinin insanlara faydası vardır. İnsanların pisliyini istəməzlər. Çünki dünyadan
əlaqələrini kəsiblər”.
Beləliklə, Həzrət (s) buyurur ki, ən yaxşı insan o kəsdir ki, insanlara faydası başqalarından daha çox olar. Ona görə də ən yaxşı olmağın nişanəsi
– zahidlik, təqva, şəhvətə qələbə çalmaq, xalis iman və yəqinlikdir. Əgər insan zahid olarsa, şəhvətinə qalib gələr. O zaman ki, şəhvətinə qalib gələr, başqaları onun əlindən amanda olar.
İmam Əli (ə) buyurur: “Ən üstün insan o kəsdir ki, zahid nəfsə malik olsun. Dünyaya qarşı istək və xahişləri də az olsun. Şəhvəti ölmüş olsun. İmanı xalis və yəqinlə bir yerdə olsun. Yəqinliyi də düzgün yəqinlik olsun. Əgər
belə olsa, qalibdir”.
Beləliklə deyə bilərik ki, ən üstün insan o kəsdir ki, zahiddir, imanları elə xalisdir ki, insanlara fayda verərlər. Yəqinləri də düzgün yəqinlikdir. Şəkk və şübhə onlara yol tapmaz. Vəsvəsəyə giriftar olmazlar.
Paylaşdı: RAM5N
Qaynaq: Dəyərlər TV
