Rəbbimizin bizdə görmək istədiyi xüsusiyyətlərdən biri də məhz genişqəlblilikdir. Hər bir insana şübhə ilə baxmaq – müsəlmanın sahiblənəcyi əxlaqi xüsisiyyət deyil. Bəzən qarşımızda olan insanlara qarşı ilk baxışdan elə ittihamlar irəli sürürük ki, nəticə etibarı ilə Rəbbimizin də qəzəbini qazanmış oluruq. Adətən də bu cür ittihamlar bizim dünya maraqlarımızı təmin etmək üçün söylənilir. Qurani-Kərimin “Nisa” surəsinin 94 cü ayəsində bu mövzuya işarə edilir:
“Ey iman gətirənlər, Allah yolunda səfərə çıxdığınız zaman diqqətlə araşdırma aparın və sizə salam verən və zahirdə İslama mənsubiyyət bildirən şəxsə, dünya həyatının mənfəətini əldə etmək istəyərək «sən mömin deyilsən» deməyin, halbuki, Allah yanında çoxlu qənimətlər vardır. Bundan qabaq siz də, Allah sizin boynunuza haqq qoyana kimi, elə idiniz. Buna görə də gərək araşdırma aparasınız. Həqiqətən, Allah etdiklərinizdən xəbərdardır”.
Ayə bizə aşkar şəkildə zahirdə iman gətirmiş şəxslərə qarşı fərqli davranmaqdan, onları iman gətirməməkdə ittiham etməkdən uzaq durmağa çağırır. Bu gün bu ayə toplumda ən çox irəli çəkiləsi mövzulardan biridir. Bir insanın bir səhvinə və ya hər hansısa bir naqis əməlinə görə “imansızlıqda” ittiham etmək – adi hala çevrilib. Rəbbimiz isə bizə zahirdə iman gətirmiş şəxsi elə onun dedyi kimi də qəbul etməyimizi istəyir. Bəzən aşkar şəkildə günah edən, ictimai fəsad törədən şəxslərə qarşı genişqəlblilik göstərən şəxslər bəzilərinin əməllərini lupa ilə araşdırır.
Ayənin davamında isə bu cür ittihamlar səsləndirən şəxslərə sillə kimi qarşılıq verilir. “Bundan qabaq siz də, Allah sizin boynunuza haqq qoyana kimi, elə idiniz” hissəsi ilə bu cür insanlara keçmişi xatırladılır. Yəni, sənin bu gün ittiham etdiyin mövzu, dünən sənin haqqında da keçərli idi. Səninlə də elə davranılsa idi, bu gün bu durumda ola bilməzdin. Sənə genişqəlblilik göstərilib və buna qarşılıq olaraq, sən də bəzilərinə qarşı səhv mövqe tutmaqdan uzaq durmalısan. Əgər Allah bizim naqis əməllərimizə görə bizi ittiham etmirsə, onda biz nəkarəyik ki, eyni münasibəti digərlərinə göstərməyək?!
Rəsulallah (s) döyüşlərin birindən sonra döyüş meydanına baxarkən, görür ki, atların ayaqları altında bir ana-bala qalıb, həlak olublar. Rəsulallah (s) çox narahat olur və “Axı bunlar nə üçün bu vəziyyətə düşüblər?!” kimi kəlmələr deyərək, narahatlığını ifadə edir. Rəsulallah (s) o qədər narahat olur ki, uzun zaman bu hadisənin təsirindən çıxa bilmir. Səhabələrin bəziləri gedib, o həlak olanların kimliklərini araşdırırlar. Bir müddət sonra sevinc hissi ilə gəlib Rəsulallaha (s) təsəlli vermək istəyirlər: “Ya Peyğəmbər, ölən ana və uşaq iman üzərində olmayıblar. Onlar kafir imişlər”.
Rəsulallahın (s) bir qədər rahat olacağını düşündükləri halda, Peyğəmbərin (s) bir qədər də narahat olduğunu görürlər. Peyğəmbərin (s) mübarək üzünün rəngi qızararaq, onlara səslənir: “Bəs siz iman gətirənə qədər hansı halda idiniz?!”.
Öz əməllərimizlə məşğul olub, digərlərinin səhvlərinə göz yummaq ümidi ilə.
Mənbə: Deyerler.org
Saytın materiallarından istifadə edərkən halallıq üçün istinad vacibdir!